Ciekawostki o Zabrzeźni
Wstęp histori Zabrzeźni
Zabrzeźnia jest nazwą dzielnicy, która znajduje się w zachodniej części miasta Głowna. Obszar ten obejmuje tereny w okolicy ulicy Zabrzeźniańskiej. Dawniej była to samodzielna miejscowość, a od 1867 roku znajdowała się w gminie Bratoszewice. W okresie międzywojennym należała do powiatu brzezińskiego w województwie łódzkim. W 1921 roku liczba mieszkańców wynosiła 231. Od 16 września 1933 roku utworzono gromadę Zabrzeźnia w granicach gminy Bratoszewice, składającą się z kolonii Zabrzeźnia. W dniu 10 lipca 1934 roku Zabrzeźnię włączono do Głowna. W Zabrzeźni znajduje się rezerwat przyrody, który został utworzony w 1984 roku. Jest to leśny rezerwat przyrody, którego głównym celem ochrony jest zachowanie i ochrona jodły pospolitej, występującej w tym rezerwacie na północnej granicy jej naturalnego zasięgu, oraz naturalizacja występujących w rezerwacie zespołów grądowych.
Stacja Kolejowa
Historia Głowna, z jego fascynującymi wątkami i mało znanymi epizodami, kryje w sobie wiele niezwykłych momentów, które kształtowały dzisiejsze miasto. Na przykład, nie każdy wie, że obecny teren miasta powstał na ziemiach należących niegdyś do folwarku Warchałów. Gdy zbudowano stację kolejową, folwark ten został podzielony na dwie części, co doprowadziło do zmiany nazw okolicznych terenów. Obszary położone na wschód od nowo powstałej linii kolejowej, w pobliżu dzisiejszego Placu Kazimierza, zaczęto nazywać Nowym Warchałowem. Podczas I wojny światowej stacja kolejowa w Głownie odegrała ważną rolę militarną. Na jej terenie stacjonowały wojska niemieckie, prawdopodobnie związane z koleją, które podążały za frontem. Ich zadaniem było przystosowanie torów na terenach zajętych przez Niemców do standardowego rozstawu szyn, wynoszącego 1435 mm. Czasy II wojny światowej były dla Głowna szczególnie trudne, a dworzec stał się miejscem dramatycznych wydarzeń. To właśnie tutaj Halina Palczewska, bufetowa pracująca na stacji, wraz ze swoim bratem Włodzimierzem, prowadziła działalność konspiracyjną. Palczewska była żołnierzem Armii Krajowej, a dzięki swoim dobrym relacjom z miejscowymi Niemcami, a zwłaszcza z zawiadowcą stacji, Barfusem, z powodzeniem ukrywała swoją działalność. Jej najważniejszym zadaniem było obsługiwanie radiostacji ukrytej w budynkach gospodarczych dworca, która służyła do przekazywania informacji w ramach działań podziemnych. Te niewielkie fragmenty historii Głowna pokazują, jak wiele dramatów i heroicznych działań miało miejsce na terenie tego niepozornego miasta.
.png)
Dworek Zabrzeźni
Pod koniec XIX wieku dobra "Zabrzeźnia" należały do Wincentego Matuszewskiego herbu Topór, który w 1840 roku zbudował modrzewiowy dworek. Na początku XX wieku majątek przeszedł w ręce Stanisława Michalskiego herbu Łodzia, a po jego śmierci w 1926 roku, odziedziczyła go hrabina Aleksandra Komorowska. Hrabina przekazała część ziemi miastu na budowę Szkoły Podstawowej nr 1, cmentarza i remizy OSP. Po II wojnie światowej musiała opuścić dworek, który przekształcono w przedszkole i bibliotekę. Obecnie, po renowacji, mieści się tam Rada Miasta i Urząd Stanu Cywilnego. Mieszkańcy Głowna do dziś nazywają go dworem hrabiny Komorowskiej.